Geef jij energie voldoende prioriteit?

Vanochtend had ik een mooi gesprek online met Cathelijn Paling. Over mijn boek. Dat deze er komt staat voor mij vast als een paal boven water. Wanneer weet ik niet. Cathelijn is schrijfcoach en heeft een heel mooi aanbod om dat boek er daadwerkelijk te laten komen. Het voelde heel goed. Ik denk dat zij mij echt kan helpen met het schrijven van een goed boek. Ik ben namelijk fan van die van haar.

Investeren van jouw energie

Toch heb ik aangegeven dat ik eerst wil voelen of ik op energetisch vlak deze investering wel kan doen. Hierbij laat ik het financiële plaatje voor nu achterwege. Het is niet de vraag of het financieel mogelijk is, maar of ik voldoende energie heb om zo’n traject aan te gaan. Zeker met het pittige EMDR-traject dat ik ook volg. Is dit nu het moment voor mij? Daar ga ik op voelen de komende tijd.

Energie heeft prioriteit

Ik liet het gesprek nog even landen en bedacht me dat dit altijd het uitgangspunt moet zijn. Niet alleen wanner je in een traject stapt, maar voor alles. Heb ik er voldoende energie voor? Of kan ik beter een andere keuze maken. Ga ik wel naar die verjaardag of blijf ik toch thuis en spreek ik op een ander moment af voor een bakje thee. Dat is niet alleen voor jou, maar ook voor de ander eerlijker. Als ik wel naar die verjaardag ga kan ik niet mijn volledige zelf geven, wel als ik later een theetje ga drinken.

De norm van onze maatschappij

Toch is dat niet wat wij in onze maatschappij als de norm zien. We moeten overal aanwezig zijn, ook al is het maar half. Het kan eigenlijk niet dat je je een dag ziekmeldt of vrij neemt om uit te rusten. We hebben geleerd om door te gaan. Om over onze grenzen heen te gaan. Terwijl je misschien wel veel meer waard, sterker nog ik geloof dat je van meer waarde voor je werkgever bent wanneer je toegeeft aan die vermoeidheid. Als je door blijft gaan ontwikkel je misschien wel een griep waardoor je een week of langer uit de running bent. Dan heeft je werkgever nog minder aan je.

Grenzen aangeven en taboes doorbreken

Het zou mooi zijn als we deze taboe gaan doorbreken. Meer luisteren naar wat we nodig hebben, in plaats van maar door te gaan omdat het van ons verwacht wordt. Eerlijk zijn over hoe je je voelt en aangeven wanneer je grens bereikt is. Dit thema is het afgelopen anderhalf jaar bij mij aan de orde. Nu wordt het ook geaccepteerd. Maar is dat ook zo als ik wel herstel? Daar hoop ik achter te komen, want ik ben van plan om mijn energie leidend te laten zijn voor alles wat ik doe. Voor nu ga ik voelen of ik voldoende energie heb om te investeren in een traject voor mijn boek.

Durf jij jouw energie als prioriteit te stellen? Laat het me hieronder weten of stuur me een persoonlijk berichtje op Instagram. Wil je op de hoogte blijven van de vorderingen van mijn boek, schrijf je dan hier in op mijn mailinglijst