Een uitbraak uit de zwaarst bewaakte gevangenis

#Dagboekpraat – zen met mijn pen

Waar leidt mijn pen mij vandaag naar toe. Mijn motto is zen met mijn pen. Alle antwoorden, gedachten en overtuigingen hengel ik naar boven met mijn pen. Ik deel mijn dagboekpraat en waar mijn pen mij stuurt in deze korte blogs.

Schrijven, ik weet hoe belangrijk het voor me is. Maar toch pak ik de laptop te weinig. Ik krijg heel veel inspiratie en zet het ook in Notion, maar het echt omzetten tot iets van mezelf dat doe ik nog te weinig. Terwijl ik weet dat dit mijn way out zal zijn, mijn breek out van het leven dat ik altijd heb geleefd. Ik laat me tegenhouden omdat ik niet weet hoe het me gaat helpen. Toch is het stom dat ik dan vervolgens niets doe, want dan weet ik zeker dat ik niet zal uitbreken. Mijn uitbraak uit mijn gedachten, uit mijn huidige leven. Ik voel me een soort van gevangen, maar dat hoeft niet natuurlijk. Want ik heb de mogelijkheid om uit te breken voor het grijpen. Ik hoef alleen maar te schrijven.

Uitbraak! Een thriller

Een uitbraak dus. Uitbraak klinkt als een soort van thriller. Waarbij de hoofdpersoon uit de gevangenis breekt waar het ten onrechte zit opgesloten. En misschien ben ik dat ook wel, die hoofdpersoon. Er is niemand die mij tegen mijn wil gevangenhoudt. Enkel ikzelf. Maar ook dat is een gevangenis en misschien nog wel moeilijker uit te breken dan een zwaarbewaakte gevangenis waar er iemand een oogje dicht kan knijpen.

Ik ben namelijk altijd met mezelf. Er is geen oogje dat ik dicht kan knijpen. Ik ben altijd volledig op mezelf gefocust. Spreek mezelf toe met nare woorden en ben denk ik degene die mezelf het hardste veroordeelt. Neem nu mijn uitbraak. Ik weet dat schrijven mijn uitbraak uit deze gevangenis is. En toch geef ik mezelf niet de ruimte om te schrijven. Omdat er allemaal gedachten zijn die door mijn hoofd heen razen dat ik bijna niet durf. Wat denk je nu zelf, dat je kunt schrijven. Je hebt niet eens een publiek. Wie zit er nu op jou te wachten. Leuk hoor dat delen van die verhaaltjes op je blog, maar als je niemand attendeert op je verhaaltjes zal niemand je vinden. En als iemand je wel vindt heb je geen energie om er echt iets mee te doen.

Liefdevoller zijn voor jezelf

Waarom zo hard voor mezelf. Waarom niet liefdevoller. Lieve Margreet, wat fijn dat je je zo goed voelt bij het schrijven. Ga ervoor. Je kunt het. Ik ben al je grootste fan. Er zijn zeker mensen die willen lezen over je uitbraak. Er zijn veel meer mensen die hiermee kampen en hier graag over lezen. Het voelt alsof jij hun vriendin bent, die ze begrijpt. Waardoor er in hun harten ook een vuurtje begint te ontbranden. Je mag een kartrekker zijn en een voorbeeld voor anderen. Vertrouw er maar op dat op je pad komt wat er op je pad moet komen. Geef je daaraan over en laat het leven zich voor je ontvouwen, geef het de ruimte.

Het is oké!

Al is het een raam dat je op een kiertje zet. Gewoon even die frisse lucht opsnuiven en de vrijheid proeven. Het is oké. Het is oké om je onzeker te voelen. Het is oké om het spannend te vinden. Het is oké om niet te weten wat het je brengt. Maar het is niet oké om weg te teren in de cel van de best bewaarde gevangenis ooit. Ga voor jouw dromen. Niet alles hoeft gepubliceerd, maar vertrouw op jouw eigen weg. Vertrouw op jouw hart. Het klopt voor jou en voor niemand anders.

Mocht je je aangesproken voelen of er iets over willen delen dan kan dat hieronder in de reacties. Al is het al om te laten zien dat we hierin niet alleen zijn. Liever een persoonlijk berichtje sturen? Dan mag je mailen info[at]margreetstegeman.nl