Mens zijn is een herberg. Elke ochtend verschijnt er een nieuwe gast.

Een vreugde, een depressie, een gemenerik, een flits van inzicht komt als een onverwachte bezoeker.

Verwelkom ze allemaal en onthaal ze gastvrij! Zelfs als het een hoop zorgen zijn. Die op gewelddadige wijze al het meubilair in je huis slopen.

Behandel dan nog steeds elke gast met respect. Hij ruimt misschien wel bij je op voor een nieuwe verrukking. 

De sombere gedachte, de schaamte, het venijn. Ontmoet ze met een glimlach bij de deur. En vraag of ze binnen willen komen. Wees dankbaar voor wie er komt. Want ieder van hen is gestuurd als een gids uit het onbekende.

** Rumi**

 

Rumi schreef dit prachtig gedicht over de vergelijking tussen mens zijn en een herberg. Ik vind die vergelijking echt fascinerend. Wat mij inmiddels wel duidelijk is, is dat we allerlei emoties, gedachten en gevoelens huisvesten in ons lijf. Of we willen of niet, het zijn niet altijd gevoelens en gedachtes waar we blij van worden. Als we kijken naar ons lijf als B&B en de emoties, gevoelens en gedachten zijn gasten, dan wordt het een interessante vergelijking.

Na het lezen van het gedicht van Rumi kwamen er bij mij allemaal aha-momentjes. Ik hou ervan om de zaken beeldend te maken. Het helpt mij met het begrijpen van wat er gebeurt. Door te schrijven, maar ook door te tekenen en schilderen. Het runnen van een B&B (in dit geval je eigen leven) gaat met vallen en opstaan. Zoals het hele leven. Maar als ik het bekijk vanuit het perspectief van een B&B, dan vallen er allerlei puzzelstukjes op hun plek.

Ik ontdekte dat ik het niet zo heb op ongezellige gasten. Het liefste wil ik alleen maar leuke, vrolijke en enthousiaste gasten over de vloer. Zo werkt het alleen niet. Er zijn altijd gasten die iets te mekkeren hebben. Ze vinden de koffie te sterk, de kamer niet licht genoeg, de croissants te hard gebakken, de buren te luidruchtig en zo kan ik nog wel even doorgaan. Van die mensen die altijd en overal wel wat op aan te merken hebben. Vreselijk vind ik ze. Hetzelfde geldt voor emoties, gedachten en gevoelens die mij niet blij maken. Ik wil ze gewoon niet in mijn B&B hebben. 

Ik doe elke keer een poging om ze buiten de deur te houden. Maar als ze dan toch hun weg naar binnen hebben gevonden en beginnen te zeuren, dan sluit ik ze gewoon op in hun kamer. Ik barricadeer de deur en zorg dat ze de positieve sfeer niet kunnen bederven voor de andere gasten. 

Eerst hebben die ongenode gasten niet door dat je hun kamerdeur hebt afgesloten. Ze houden zich nog redelijk koest. Totdat ze door hebben dat ze hun kamer niet meer uitkunnen. Dan gaan ze stennis schoppen. En krijg ik het steeds drukker om ervoor te zorgen dat ze de andere gasten niet lastig vallen met hun geschreeuw. Het moet tenslotte gezellig, leuk en positief blijven. 

Je kunt je voorstellen dat dit bergen energie kost. Energie en tijd die ik liever besteed aan de vriendelijke gasten. Alleen door de chagrijnige en bokkende gasten op te sluiten, kan ik me door die ruis niet meer concentreren op wat er echt belangrijk is. Daarbij wordt de ramp alleen maar groter als ze het wel voor elkaar krijgen uit hun kamer te ontsnappen. Ik wil niet weten wat voor een recensie ik krijg.

★☆☆☆☆ — Waarschuwing: NIET BOEKEN 

“Wat een nachtmerrie. Als je denkt dat een B&B gewoon een lekker bed en een kop koffie is, denk dan nog eens goed na. Boek deze plek niet. Deze B&B voelt als een geëtiketteerde gevangenis met een glimlachende cipier. Ze doet in de eerste instantie heel vriendelijk, maar nadat ik een klacht had ingediend draaide ze de deur op slot. Gelukkig wist ik te ontsnappen, maar hier kom ik dus nooit weer”

Op zich fijn dat zo’n gast niet weer komt, maar tegelijk ook niet zo positief voor toekomstige boekingen. Ik denk dat mijn leuke en gezellige gasten ook wel een paar keer nadenken voordat ze op de boekingsknop drukken.

Wanneer ik ervoor had gekozen de gast, hoe onvriendelijk ook, gewoon zijn gang te laten gaan. Vriendelijk te blijven, hem aan te horen en te luisteren naar wat ie wil vertellen. Dan was ie na een nacht, of misschien een paar nachten, vertrokken en was de lucht geklaard. Had ik misschien nog geen lovende review ontvangen, maar niet zo’n dodelijke als bovenstaande.

Door dit zo te bekijken zie ik wat ik al die jaren met mijn ongewenste emoties heb gedaan. Ik heb ze onderdrukt, weggestopt in een kamertje en nu zijn ze uitgebroken. Als woeste dieren en maken ze me het leven zuur. Door mij long covid klachten te schenken. En bedankt.

Ik zie nu wel in dat ik deze gasten niet per se hoef te negeren. Maar ik mag ze wel toelaten in de ontbijtzaal. Ook al mekkeren ze over de sterkte van de koffie of een bed dat te hard of te zacht is, ze vertrekken vervolgens en ik hoef er geen aandacht meer aan te besteden. En ik heb weer ruimte in mijn B&B voor gasten waar ik wel blij van word. 

Ik ben dan ook lekker met een grote schoonmaak bezig. De meeste ongenode gasten heb ik inmiddels weggestuurd. Al kan het zijn dat er hier en daar nog eentje verstopt zit in de kelder of op zolder. Maar die kom ik vanzelf weer tegen.

Betekent dat dat ik vanaf nu alleen maar positief gestemde gasten zal ontvangen? Nope. Net als in het leven komen er ook gasten waar je minder blij van wordt. Chagrijn, boosheid, woede, verdriet, schaamte, schuld, angst, allemaal zullen ze een kamer boeken van tijd tot tijd. Maar door ze vriendelijk te woord te staan, ze gewoon er te laten zijn, zullen ze ook vanzelf weer door reizen. Het kost me op dat moment wel wat energie, maar liever een angstzaaier op doorreis dan een angsthaas die vastzit in een van mijn mooie B&B kamers. En daar de boel kort en klein slaat

Het enige wat ik hoe te denken: ook dit gaat voorbij. Een emotie duurt tenslotte maar zo’n 90 seconden. Als we die niet doorvoelen zoekt ie een plekje in ons lijf om vervolgens genadeloos toe te slaan op het moment dat je er niet op zit te wachten. 

De komende tijd ga ik verder met het opknappen en opschonen van mijn B&B, om zo ruimte te maken voor een leven dat er voor mij is. Waardoor ik verder mijn nieuwsgierigheid kan volgen en wie weet geef ik sommige kamers wel een make-over.

Hoe da jij in met de ongewenste gaten in jouw B&B?

Liefs Margreet